Categorie: Geen onderdeel van een categorie

Het hof van beroep van Gent sprak zich in een arrest van 25 mei 2023 uit over de gevolgen van een dividenduitkering met onmiddellijke incorporatie van deze dividenden in het kapitaal (toepassing van de vroegere overgangsmaatregel ex art. 537 WIB voor historisch belaste reserves die ten laatste waren goedgekeurd op 31 maart 2013). Via deze maatregel konden vennootschappen hun reserves als dividenden uitkeren en dan vastklikken in het kapitaal tegen een onmiddellijke betaling van 10% roerende voorheffing. Na een wachttermijn konden de vennootschappen deze vastgeklikte reserves belastingvrij uitkeren middels kapitaalvermindering.

De feiten deden zich, samengevat, als volgt voor:
– de echtgenoten waren in 2007 gehuwd onder het wettelijk stelsel;
– de aandelen van de betreffende vennootschap behoorden voor het overgrote aantal toe aan de echtgenoot (voorhuwelijkse verkrijging);
– in 2014 werd toepassing gemaakt van voormeld fiscaal gunstig overgangsregime waarbij de dividenduitkering en kapitaalverhoging klaarblijkelijk betrekking hadden op grotendeels voorhuwelijks opgebouwde reserves;
– bij de kapitaalverhoging werden geen nieuwe aandelen uitgegeven;
– op 28 november 2018 initieert de echtgenote de echtscheiding.

Er wordt in het kader van de vereffening-verdeling na echtscheiding betwisting gevoerd omtrent het eigendomsstatuut van de aandelen van de vennootschap alsook omtrent de vraag in welke mate er een vergoeding is verschuldigd door het eigen vermogen van de echtgenoot aan het gemeenschappelijk vermogen.

Het hof van beroep bevestigt terecht dat de aandelen (die dus voorhuwelijks waren) eigen zijn en blijven van de echtgenoot. De kapitaalverhoging zonder uitgifte van nieuwe aandelen verandert immers niets aan het statuut van de aandelen zelf.

Anders dan de eerste rechter, doch wel in lijn met de visie van de notaris-vereffenaar, stelt het hof dat er wel een vergoeding is verschuldigd door het eigen vermogen van de echtgenoot aan het gemeenschappelijk vermogen. Volgens het hof ligt er vooreerst wel degelijk een dividenduitkering voor, die gemeenschappelijk is (art. 1405, 2° oud BW). Deze gemeenschappelijke dividenden zijn vervolgens geïncorporeerd in het kapitaal van de (grotendeels) eigen vennootschap van de echtgenoot. Het hof overweegt vervolgens dat de echtgenoot persoonlijk voordeel heeft getrokken uit het gemeenschappelijk vermogen, zodat bij toepassing van art. 1432 oud BW een vergoeding is verschuldigd aan het gemeenschappelijk vermogen voor de bedragen die hij uit dit vermogen heeft opgenomen: “Door deze kapitaalverhoging zijn de tot zijn eigen vermogen behorende vijfhonderddrieënveertig aandelen onmiskenbaar in waarde toegenomen”. Het hof van beroep oordeelt vervolgens dat de vergoeding aan het gemeenschappelijk vermogen overeenstemt met het bedrag van het netto-dividend uitgekeerd aan de echtgenoot dat werd aangewend voor de kapitaalverhoging.

Er zijn een aantal kanttekeningen te plaatsen bij het oordeel van het hof:

1) Vooreerst zou men zich kunnen afvragen of in casu zomaar alle dividenden als een vrucht toekomende aan het gemeenschappelijk vermogen kunnen worden beoordeeld, vermits het hof zelf opmerkt dat de reserves die aan de basis van het dividend liggen grotendeels voorhuwelijks zijn. Artikel 1405, 2° oud BW bepaalt weliswaar dat “de vruchten, inkomsten, interesten van hun eigen vermogen” gemeenschappelijk zijn, maar de reserves opgebouwd in een eigen vennootschap zijn principieel eigen (zie evenwel hierna). Waren deze reserves rechtstreeks geïncorporeerd in het kapitaal, dan zou er in principe van een vergoeding geen sprake zijn.

In dit verband kan men ook verwijzen naar de ratio legis (met name correcte beroepsinkomstenallocatie en neutraliteit van de beroepsuitoefening via een vennootschap) van de wettelijke regeling die in 2018 werd ingevoerd bij de wijziging van het huwelijksvermogensrecht in art. 1432, tweede lid oud BW (thans art. 2.3.44, 2de lid BW):

“De echtgenoot die zijn beroep uitoefent binnen een vennootschap waarvan de aandelen hem eigen zijn, is aan het gemeenschappelijk vermogen een vergoeding verschuldigd voor de netto beroepsinkomsten die het gemeenschappelijk vermogen niet heeft ontvangen en redelijkerwijze had kunnen ontvangen indien het beroep niet binnen die vennootschap was uitgeoefend.”

Belangrijk hierbij is evenwel dat de reserves waarover het in voorliggend geval gaat, alle dateren van voor deze wetswijziging en dus geen aanleiding kunnen geven tot vergoeding op basis van deze wetsbepaling. Maar ook bij toepassing van deze wetsbepaling moet worden bemerkt dat het gemeenschappelijk vermogen deze reserves niet had kunnen ontvangen in de mate ze voorhuwelijks waren.

Het hof oordeelt desalniettemin dat de dividenden integraal gemeenschappelijke vruchten uitmaken, ongeacht op welke reserves (voorhuwelijks of niet) de uitkering betrekking heeft.

2) Daarnaast splitst het hof de opeenvolgende operaties van dividenduitkering en kapitaalverhoging heel strikt op. Het is nog maar de vraag of de beide stappen niet toch als één operatie in zijn geheel moeten worden bekeken en moeten worden beoordeeld rekening houdend met het eindresultaat van de gehele operatie. Denk maar bijvoorbeeld aan de vergoedingen voor investeringen gediend tot het verkrijgen, instandhouden of verbeteren van een goed, waarbij in voorkomend geval rekening wordt gehouden met de latere waardevermeerdering van dat goed. In voorkomend geval wordt wel rekening gehouden met de toekomstige investering in een welbepaald goed en wordt dit als één operatie gezien, ook al is dit laatste weliswaar gebaseerd op een specifieke wetsbepaling.

In dit verband oordeelt het hof dat het persoonlijk voordeel overeenstemt met de netto dividenduitkering. Is de waarde van de aandelen van de echtgenoot wel gestegen ingevolge deze operatie? De tegoeden die werden geïncorporeerd in het kapitaal waren immers kort voordien eerst uitgekeerd door diezelfde vennootschap.
In een welwillende visie zou men nog kunnen stellen dat er een waardestijging is ingevolge het feit dat er toekomstig op een meer fiscaalvriendelijke manier geld uit de vennootschap kan worden bekomen, namelijk door een kapitaalvermindering in plaats van een fiscaal duurdere dividenduitkering. Maar zelfs in deze visie kan dat bedrag onzes inziens niet gelijk zijn aan het uitgekeerde netto-dividend.
Desalniettemin is het hof wel consequent in haar redenering en door de opsplitsing van de operatie in twee stappen is de vennootschap door de incorporatie van de eerder uitgekeerde dividenden wel effectief in waarde gestegen ten opzichte van het ogenblik vlak na de uitkering van de dividenden en dit ten belope van het netto-dividend.

3) Indien men ten slotte het voormelde punt niet zou kunnen volgen, dan valt er misschien wel wat te zeggen voor het feit dat ook de echtgenoot een vergoeding vorderde van het gemeenschappelijke vermogen. De gemeenschap heeft immers voordeel genoten uit zijn eigen reserves. Maar dan zijn we in feite weer aanbeland bij ons eerste hoger vermelde punt (zijn de dividenden in casu wel gemeenschappelijk gelet op de onderliggende voorhuwelijkse reserves). In elk geval werd deze tegenvordering (wederom in een consequente redenering) door het hof afgewezen.

Hoe dan ook volgt uit deze rechtspraak duidelijk dat voorzichtigheid geboden is bij het doorvoeren van fiscale optimalisaties indien de echtgenoten gehuwd zijn onder een gemeenschapsstelsel. Ook bij de huidige regeling van liquidatiereserves kunnen soortgelijke discussies spelen bij echtscheiding.

Een anticipatieve wijziging van het huwelijkscontract kan desgevallend soelaas brengen. Ook voor de vergoedingsrekeningen van art. 2.3.44, 2de lid BW (zie hierboven) voor de beroepsinkomsten die de gemeenschap heeft gederfd, is een modalisering in het huwelijkscontract mogelijks aangewezen.

Bezint dus eer ge begint (aan optimalisaties in uw vennootschap onder het wettelijk stelsel)!

Annelies Maeckelbergh (maeckelbergh@deknudtnelis.be)
Guillaume Deknudt (deknudt@deknudtnelis.be)

De langverwachte regering De Wever I morrelt niet alleen aan uw pensioenen en meerwaarden, maar wil ook voor een eenvoudigere en kindvriendelijkere echtscheiding zorgen.

In het regeerakkoord staat omtrent echtscheidingen alvast het volgende te lezen:

1. De regering wil het wettelijk mogelijk maken om een echtscheiding onderlinge toestemming (EOT), die is opgesteld door een advocaat of notaris, te laten akteren door een ambtenaar van de burgerlijke stand (in plaats van door de familierechter), in de mate er geen kinderen betrokken zijn waarvoor de wet een regeling vereist. Dit zou de druk op de familierechtbanken moeten verlichten.
2. Er wordt verder ingezet op de uitrol van een ouderschapsplan, waarin ouders bij echtscheiding zoveel als mogelijk afspraken kunnen maken over de verdere opvoeding van hun kinderen.
3. De werking van de familierechtbanken zal worden versterkt.
4. De wetgeving rond videoconferenties wordt aangepast, zodat familierechters hiervan in principe worden uitgesloten, tenzij de partijen hierom uitdrukkelijk verzoeken.
5. De regering wil ervoor zorgen dat kinderen in een kindvriendelijke omgeving kunnen worden gehoord in rechtszaken die hen aanbelangen (zoals over hun verblijfsregeling). Het gesprek moet op maat van het kind plaatsvinden en het kind krijgt doorheen het ganse proces voldoende informatie. Bij voorkeur wordt het kind bijgestaan door een advocaat die hiertoe een bijzondere opleiding gevolgd heeft. De regeling die thans als proefproject loopt binnen de familierechtbank te Gent wordt verder uitgerold in andere rechtbanken.
6. De aftrekbaarheid van onderhoudsuitkeringen zal gradueel dalen van 80% naar 50%. Uitkeringen naar landen buiten de EER zullen niet langer aftrekbaar zijn. Er wordt in het regeerakkoord geen melding gemaakt van wijzigingen inzake de taxatie van ontvangen onderhoudsuitkeringen bij de onderhoudsgerechtigde, zodat de vraag kan gesteld worden of de belastbaarheid bij de onderhoudsgerechtigde al dan niet simultaan zal wijzigen. Deze fiscale maatregel zou in 2026 worden ingevoerd.
7. De regering wil wanbetalingen rond onderhoudsuitkeringen aanpakken. De slagkracht van de Dienst voor Alimentatievorderingen (DAVO) wordt versterkt door deze in staat te stellen om het bedrag van de alimentatie automatisch aan de bron af te houden van de inkomsten van de onderhoudsplichtige ouder. Ook wordt onder meer de mogelijkheid bekeken om het onderhoudsgeld terug te vorderen via de belastingen.
8. Partners worden gestimuleerd om in hun huwelijkscontract of wettelijk samenlevingscontract een pensioensplit te voorzien voor het geval van een (echt)scheiding.

De datum van inwerkingtreding is thans nog niet bekend. Het is momenteel wachten op de ontwerpteksten die deze punten de komende maanden of jaren verder zullen uitwerken.

Annelies Maeckelbergh (maeckelbergh@deknudtnelis.be)

Het regeerakkoord is eindelijk een feit. De volledige tekst is finaal een bijna 200 pagina’s tellend document geworden, waarbij ook heel wat fiscale maatregelen werden opgenomen. Om u snel te informeren, worden hieronder de belangrijkste fiscale maatregelen samengevat.

Invoering van een nieuwe meerwaardebelasting (als zogenaamde “solidariteitsbijdrage”)

De regering wenst een algemene solidariteitsbijdrage (lees: meerwaardebelasting) in te voeren op toekomstige gerealiseerde meerwaarden op financiële activa zoals aandelen (crypto-activa vallen hier bijvoorbeeld ook onder).

Deze belastbare meerwaarde (waarop een tarief van in principe 10% van toepassing zal zijn, zie evenwel hierna) wordt bepaald door het verschil te nemen tussen enerzijds de waarde van het financiële activum op het ogenblik van realisatie (dikwijls door een verkoop) (eventueel minus kosten) en anderzijds de waarde van het financiële activum op het moment van de invoering van de solidariteitsbijdrage (volgens de huidige tekst van het regeerakkoord zou dit in principe op 1/1/2026 zijn). Historische meerwaarden zijn dus vrijgesteld.

Hoe evenwel die waardebepaling begin 2026 zal gebeuren (eventueel vele jaren later), is nog geheel onduidelijk.

Er wordt daarbij een voetvrijstelling van 10.000 EUR voorzien om kleine beleggers niet extra te belasten. Deze voetvrijstelling wordt jaarlijks geïndexeerd.

In de mate dat er minstens 20% van de aandelen van een vennootschap wordt aangehouden, wordt er ook 1 miljoen EUR vrijgesteld. Een meerwaarde tussen 1 miljoen en 2,5 miljoen EUR zal belast worden aan 1,25%. Een meerwaarde tussen 2,5 en 5 miljoen EUR zal belast worden aan 2,5%. Een meerwaarde tussen 5 en 10 miljoen EUR zal belast worden aan 5% en een meerwaarde vanaf 10 miljoen EUR zal belast worden aan 10%.

Er wordt ook voorzien in een aftrekbaarheid van minderwaarden (van deze categorie van inkomsten) binnen het jaar, zonder overdraagbaarheid.

Wijziging van de liquidatiereserve

Een tweede belangrijke wijziging betreft de liquidatiereserve. Het huidig regime van de liquidatiereserve laat toe dat een KMO winstuitkeringen kan doen aan haar aandeelhouders aan een totaal belastingtarief van slechts 13,64% (met inachtname van een wachttermijn van 5 jaar) dan wel aan 9,09% (bij liquidatie) als er aan specifieke voorwaarden is voldaan (in plaats van aan het reguliere belastingtarief van 30% roerende voorheffing). De wachttermijn voor deze regeling zou nu worden verlaagd van 5 jaar naar 3 jaar, wat vooreerst betekent dat u sneller toegang krijgt tot het fiscaal voordeel van de liquidatiereserve.

Daarentegen wordt het tarief van 5% roerende voorheffing voor de uitkering van de liquidatiereserve (na 3 jaar) verhoogd naar 6,5%. Door deze aanpassing zal het effectieve totale tarief voor de liquidatiereserve stijgen van 13,64% naar 15%, wat gelijk is aan het tarief dat geldt voor het VVPRbis-stelsel. Deze verhoging gaat in op 1 januari 2026 en geldt voor nieuwe liquidatiereserves die vanaf die datum worden aangelegd.

Aanpak managementvennootschappen

Onder meer om het toenemend aantal managementvennootschappen tegen te gaan, wordt het bestaande minimumloon voor bedrijfsleiders, om te kunnen genieten van het verlaagd tarief in de vennootschapsbelasting (20% in plaats van 25% op de eerste 100.000 EUR winst), verhoogd van 45.000 EUR naar 50.000 EUR. Bovendien zal dit minimumloon voortaan worden geïndexeerd.

Wat de samenstelling van die minimum bedrijfsleidersbezoldiging betreft, zal voortaan ook nog maximaal 20% van het jaarlijkse brutoloon kunnen bestaan uit voordelen alle aard.

Heffing op meerwaarde bij uitstap DBI-fondsen

Waar aanvankelijk sprake was om het gunstige belastingregime van DBI-beveks af te schaffen, wordt uiteindelijk gekozen om een heffing van 5% op de meerwaarde bij de uitstap in te voeren.

Ook wordt de verrekenbaarheid van de roerende voorheffing met de vennootschapsbelasting aangepast. In de toekomst zal deze verrekenbaarheid enkel nog mogelijk zijn indien de ontvangende vennootschap in het inkomstenjaar van ontvangst van de uitkering de minimale bedrijfsleidersbezoldiging toekent (zie hoger – voortaan 50.000 EUR). De maatregel zoals in het vorige puntje opgenoemd, zal dus ook in het kader van deze DBI-beveks relevant worden.

Hervorming DBI-aftrek

De huidige DBI (definitief belaste inkomsten)-aftrek houdt kort gezegd in dat dividenduitkeringen van dochtervennootschappen aan de moedervennootschap onbelast kunnen gebeuren in de mate dat: 1) de dochtervennootschappen volgens een normaal belastingregime worden belast op hun winst, 2) de moedervennootschap de aandelen in de dochtervennootschappen minstens een jaar aanhoudt en 3) er wordt voldaan aan de zogenaamde participatievoorwaarde. Deze participatievoorwaarde houdt tot op heden in dat de moedervennootschap minstens 10% van de aandelen van de dochtervennootschap moet aanhouden of – als niet aan deze voorwaarde van 10% is voldaan – dat de aanschaffingswaarde van de aangehouden aandelen van de dochtervennootschap ten minste 2,5 miljoen EUR moet bedragen.

Het regeerakkoord wil vooreerst de voormelde drempel van 10% van de participatievoorwaarde ongewijzigd laten. Het regeerakkoord voorziet er echter wel in dat de voormelde tweede drempel van de participatievoorwaarde wordt opgetrokken van 2,5 miljoen EUR naar 4 miljoen EUR (waardoor er minder dividenduitkeringen in aanmerking komen) en deze drempel tevens zou worden gekoppeld aan de voorwaarde dat de deelneming in de dochtervennootschap de aard van financieel vast actief moet hebben (deze kwalificatie beoogt een duurzame band tussen de moeder- en dochtervennootschap en dus dat de moedervennootschap de dochtervennootschap niet als een loutere belegging beschouwt). Deze verstrengingen zouden niet van toepassing zijn op kleine en middelgrote ondernemingen maar dus enkel voor en tussen grote ondernemingen.

De DBI-aftrek wordt ook hervormd van een aftrek naar een vrijstelling, wat een eerder technische aangelegenheid betreft.

Hervorming vrijstelling meerwaarde op aandelen in de vennootschapsbelasting

De meerwaarden verwezenlijkt op aandelen zijn vrijgesteld van vennootschapsbelasting indien dezelfde voorwaarden als voor de DBI-aftrek zijn voldaan (te weten: de vennootschap waarvan de aandelen worden verkocht wordt onder een normaal belastingregime belast, de aandelen worden een jaar aangehouden en de hiervoor besproken participatievoorwaarde is voldaan).

De wijzigingen (lees: verstrengingen) aan de participatievoorwaarde in het kader van het DBI-regime zullen evenzeer van toepassing worden in het kader van de vrijstelling van meerwaarden op aandelen inzake vennootschapsbelasting.

Invoering van een exit-belasting voor rechtspersonen

Het regeerakkoord voorziet: “de emigratie van een rechtspersoon wordt fiscaal behandeld als een fictieve liquidatie van de rechtspersoon”.

Bemerk dat de emigratie van een vennootschap naar het buitenland thans voor vennootschappen zelf (dus in de vennootschapsbelasting) al wordt behandeld als een fictieve liquidatie van deze vennootschap. Op basis van de huidige wetgeving leidt deze fictieve liquidatie evenwel niet tot dividendbelasting in hoofde van de aandeelhouder van de emigrerende vennootschap. Allicht is het de doelstelling van de nieuwe bepaling om ook de aandeelhouder van de emigrerende vennootschap rechtstreeks een fiscale afrekening te presenteren.

Aanpak stichtingen

De federale regering wil ook misbruik met private stichtingen tegengaan. Zo stelt het regeerakkoord dat “misbruiken met private stichtingen worden aangepakt door de federale wetgeving te verduidelijken wat betreft de ‘belangloze doelstellingen’ en door het sanctiemechanisme te evalueren”. Bovendien zullen de notarissen geresponsabiliseerd worden om hierop toe te zien.

Bij oneigenlijk gebruik van een stichting zal de fiscus de mogelijkheid krijgen om de ontbinding te vragen. Hoe dit concreet in afdwingbare wetgeving zal gegoten worden, is zeer onduidelijk.

Verder in het regeerakkoord lezen we nog dat de verplichte neerlegging van de jaarrekening voor vzw’s en stichtingen bij de griffie zal worden vervangen door een verplichte neerlegging bij de balanscentrale van de Nationale Bank van België.

Nieuwe permanente fiscale regularisatie

Het regeerakkoord vermeldt dat de regering in overleg met de gewesten een nieuwe (para)fiscale regularisatie zal uitwerken met een verhoging van de tarieven naar 30% voor wat betreft fiscaal niet-verjaard kapitaal en 45% voor verjaard kapitaal. Dit laatste zou dan een verhoging van het regularisatietarief betreffen van 5% ten opzichte van de vorige regularisatiemogelijkheid (de zogenaamde EBAquater) die afliep eind 2023.

Voor belastingplichtigen die “goede trouw” kunnen aantonen, zou er worden voorzien in een gunstiger regime. Het is op dit ogenblik nog niet duidelijk wat hiermee concreet wordt bedoeld.

Naar verluidt zou het de bedoeling zijn om de nieuwe regularisatiewetgeving nog dit kalenderjaar in werking te laten treden.

Uitbreiding Centraal aanspreekpunt en versoepeling toegang

Het Centraal aanspreekpunt van rekeningen en financiële contracten bij de Nationale Bank (CAP) is een register van Belgische en buitenlandse rekeningen / financiële contracten, waarin reeds heel wat informatie omtrent die rekeningen en contracten is opgenomen.

Voortaan zullen de financiële gegevens van buitenlandse oorsprong die reeds automatisch door de administratie werden ontvangen uit het buitenland, ook in het CAP worden opgenomen. Daarnaast zullen ook cryptorekeningen bij het CAP moeten worden aangemeld, alsook online gokspelersaccounts van meer dan 10.000 euro.

Andere informatie zal maximaal binnen het CAP worden geïntegreerd, ook om datamining (met het oog op dossierselectie) toe te laten.

De toegang tot het CAP wordt bovendien versoepeld. Zo zal de fiscale administratie, in het geval van voldoende en nauwkeurige aanwijzingen van fraude of een indiciair tekort en na machtiging van een ambtenaar in de rang van adviseur generaal, het CAP rechtstreeks kunnen raadplegen.

Maatregelen inzake de fiscale procedure

– De termijnen voor onderzoek en belastingheffing worden terug vastgelegd op 3 jaar (voor complexe en semi-complexe aangiften 4 jaar), te rekenen vanaf 1 januari van het aanslagjaar. In geval van (vermoeden van) fraude zal die termijn opnieuw 7 jaar (voor complexe en semi-complexe aangiften 8 jaar) bedragen.

– Bij eerste fouten te goeder trouw wordt er geen automatische sanctie van 10% belastingverhoging meer opgelegd. De belastingplichtige zou enkel nog een ‘verwittiging’ krijgen. Belastingplichtigen te goeder trouw moeten ook hun aangifte kunnen verbeteren zonder dat daar sancties, boetes of interesten tegenover staan.

– Wanneer een belastingplichtige echter met opzet een fiscale visitatie hindert, zal getaxeerd kunnen worden op een minimale belastbare winst (ter vervanging van het systeem van dwangsommen).

– Het huidig aftrekverbod in de vennootschapsbelasting zou ook enkel nog van toepassing zijn bij herhaaldelijke overtredingen waarbij een belastingverhoging van minstens 10% effectief wordt toegepast en dus niet bij overtredingen te goeder trouw of administratieve vergetelheden.

– Het vertrouwensbeginsel wordt in de wet verankerd, waarbij wordt verduidelijkt dat belastingplichtigen die een controle op een element uit hun aangifte hebben ondergaan en die praktijk, bij ongewijzigde wetgeving, verderzetten in een volgend belastbaar tijdperk, niet worden gepenaliseerd bij een eventuele latere controle. Ook de antigoondoctrine (inzake onrechtmatig verkregen bewijs) zou worden vastgelegd in de wet.

– Tevens zou ook een nieuw charter van de belastingplichtige worden geschreven, wat de relatie tussen de belastingplichtige en de fiscus moet herstellen. Belangrijk daarbij is de focus op het recht op direct en persoonlijk contact tussen belastingplichtige en fiscus, wat grotendeels verdwenen is.

– Ook zou de fiscale bemiddelingsdienst worden omgevormd naar een fiscale arbitrage.

Tot slot

Tot slot zijn nog volgende voorgenomen wijzigingen in het regeerakkoord vermeldenswaardig:

– De regering wil streven naar een hoger nettoloon voor werkenden. Dit zou onder meer gerealiseerd worden door het verhogen van de belastingvrije som voor iedereen die werkt.

– Het (fiscaal interessante) regime van de auteursrechten zou – na de wijzigingen van de vorige regering – opnieuw worden uitgebreid om een einde te maken aan de bestaande discriminatie tussen digitale beroepen (die momenteel niet van het regime kunnen profiteren volgens de fiscus) en andere beroepen.

– Een aantal aftrekposten, belastingverminderingen, uitzonderingen en vrijstellingen in zowel de personenbelasting als de vennootschapsbelasting zullen worden gewijzigd of helemaal geschrapt.

– Om de activiteit van fondsen in België te stimuleren, zal een specifiek, concurrerend regime met betrekking tot carried interest worden ingesteld ten opzichte van de bestaande regimes in de buurlanden.

– Er wordt ook voorzien in een ondernemersaftrek voor zelfstandigen (voor hoofd- en bijberoep), waarbij een eerste schijf van de winsten en baten (na verrekening van fiscale verliezen en na aftrek van beroepskosten) kan worden afgetrokken (bedrag moet nog worden vastgelegd).

– De regering zal de regio’s, indien zij dat wensen, helpen strijden tegen zgn. share deals met betrekking tot vastgoedvennootschappen.

– De federale interestaftrek voor de niet-eigen woning wordt dan weer volledig geschrapt.

– Aan de taks op effectenrekeningen wordt uiteindelijk niet gesleuteld (qua tarief). Wel wil de regering onderzoeken hoe, conform de aanbevelingen van het Rekenhof, ontwijking van deze taks kan worden aangepakt.

– Aan de autofiscaliteit wordt wel opnieuw gesleuteld, waarbij onder meer wordt voorzien in een ruimere overgangsperiode voor hybride wagens en een uitbreiding van het bestaande mobiliteitsbudget naar een mobiliteitsbudget voor iedereen.

– Een aantal btw-tarieven zullen worden gewijzigd (waaronder voor warmtepompen), alsook zouden enkele voorwaarden / verduidelijkingen worden aangebracht aan het regime van afbraak en heropbouw.

– Wat de vrijstellingsregeling voor inkomsten uit spaarboekjes betreft, zal – in het geval van een veroordeling door het Europees Hof van Justitie – een nieuw voorstel worden uitgewerkt hieromtrent.

– Voor diverse occasionele inkomsten (bijv. tweedehandsverkopen buiten de beroepswerkzaamheid) wordt in een deminimis-bepaling van 2.000 EUR voorzien in art. 90, eerste lid 1° WIB. Dergelijke inkomsten zullen dus pas boven dit bedrag belastbaar zijn (in de mate dat ze niet al vrijgesteld zijn onder het normaal beheer van privévermogen cfr. artikel 90, eerste lid, 1°, van het WIB).

– De wetgeving inzake het UBO-register zal worden aangepast, waarbij onder meer gestreefd wordt naar minder administratieve overlast en minder kosten in hoofde van de ondernemingen. Zo moet ook alle informatie die reeds via andere kanalen (notaris, KBO, …) beschikbaar is, rechtstreeks doorstromen naar dit register.

– De bedoeling is ook algemeen om de administratieve lasten van ondernemingen te vereenvoudigen. Een voorbeeld daarvan is dat men voortaan (via “My Enterprise”) kosteloos wijzigingen zal kunnen aanbrengen in de Kruispuntbank voor Ondernemingen (KBO).

– Inzake de sociale zekerheid zou de vennootschapsbijdrage voortaan worden aangepast in functie van het balanstotaal.

– Finaal zal ook nog de taks op de beursverrichtingen worden gemoderniseerd en vereenvoudigd.

Het blijft natuurlijk voorlopig bij eerder algemene krijtlijnen, zonder dat hierover reeds de nodige details bekend zijn. Hoe dit alles concreet zal uitgewerkt worden en hoe dit in wetteksten zal worden gevat, blijft afwachten de komende maanden en jaren. Ook is de datum van inwerkingtreding niet altijd bekend, hoewel het regeerakkoord inzake fiscaliteit zelf aangeeft als algemeen principe dat de maatregelen in 2026 zullen worden ingevoerd.

Wij houden u hiervan uiteraard verder op de hoogte!

Decoutere Hanno (decoutere@deknudtnelis.be)
Lammens Laurens (lammens@deknudtnelis.be)

Naar verluidt ligt de topic van de fiscale regularisatie (eindelijk) (opnieuw) op de onderhandelingstafel bij de vorming van de nieuwe federale regering.

Dat is maar goed ook.

Sinds begin 2024 zitten vele dossiers immers in een impasse. Er is geen wettelijke regeling meer en tegelijkertijd zouden de parketten dit moeten opvangen, maar daar is het nog steeds wachten op groen licht. Het gevolg is dat er op vandaag dus geen mogelijkheden zijn.

Nochtans spreken we hier nog steeds over mensen die spontaan willen rechtzetten. Zij zouden steeds ergens een mogelijkheid moeten hebben om in het reine te kunnen komen. Bovendien lijkt het ons nooit slecht te zijn voor de Staatskas.

Verder is het ook maar de vraag of het van overheidswege gepermitteerd is om dit op de schouders van de parketten te leggen. Het lijkt ons dat de werkdruk daar al behoorlijk (of onbehoorlijk – zie de excuses die recent van overheidswege dienden te worden aangeboden wegens de problemen bij Justitie, onder meer te wijten aan onderbemanning) hoog is. Zodat men zich moet afvragen of mensen die spontaan aankloppen – met bovendien onderliggend praktisch gezien in essentie een fiscaal probleem – (weliswaar mogelijks verjaard vanuit fiscaal oogpunt) wel naar het parket moeten worden geleid. De parketten zijn o.i. dus om een dubbele reden wellicht geen goede keuze: de actuele werklast en het feit dat in eerste instantie er eerder specifiek fiscale expertise zou moeten zijn om die dossiers te beoordelen (het strafrechtelijke in het kader van het witwasprobleem komt er in feite bovenop).

Men kan zich dan verder de vraag stellen of het warm water opnieuw moet worden uitgevonden.

Men kan over elke wettelijke regeling wel een en ander bemerken. Maar feit is dat het vorige systeem (de zogenaamde EBAquater waarbij men bij het Contactpunt Regularisaties terecht kon) – behoorlijk functioneerde.

Waarom dan niet gewoon de vorige regeling in essentie verlengen?

In elk geval moge het duidelijk zijn dat er snel een nieuwe regeling moet komen, dit gelet op het feit dat er momenteel veel dossiers bevroren zijn en dit al gedurende een volledig jaar.

Hopelijk kan er snel duidelijkheid komen zodat deze dossiers kunnen worden gedeblokkeerd.

Guillaume Deknudt (deknudt@deknudtnelis.be)
Sven Nelis (nelis@deknudtnelis.be)

Volg Deknudt Nelis Advocaten